Το Διαδίκτυο λειτούργει
βασιζόμενο στη διασύνδεση των πληροφοριών με χρήση θερμών σημείων και συνδέσμων
που ενώνουν όλα τα κομμάτια του ηλεκτρονικού υλικού μεταξύ τους και τα
ενοποιούν σ’ ένα αρκετά συνεκτικό σύνολο το οποίο μπορεί να γίνει αντικείμενο
περιήγησης από τον
οποιοδήποτε χρήστη του διαδικτύου. Το ηλεκτρονικό υλικό του
κάθε φορέα, οργανισμού, επιχείρησης ή ατόμου αποθηκεύεται σε μοναδικές
ηλεκτρονικές διευθύνσεις. Οι χριστές, για να περιηγηθούν το ανάλογο υλικό, θα πρέπει
να πληκτρολογήσουν τις αντίστοιχες διευθύνσεις. Αν, π.χ., κάποιος θέλει να αναζητήσει
μια πληροφορία για το Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο θα πρέπει να βυθεί στην ανάλογη
διεύθυνση (http://www.eap.gr).
Η αναζήτηση πληροφοριών μπορεί να
γίνει με ειδικό πρόγραμμα περιήγησης που ονομάζονται φυλλομετρητής. Για να γίνει
η συνδρομή στο Διαδίκτυο χρειάζεται μια συσκευή modem η όποια θα
συνδεθεί στον υπολογιστή του χριστή ή του δικτύου του και η όποια θα αναλάβει
να μεταφερθεί τις εντολές που δίνει ο χρήστης στον υπολογιστή του (ψηφιακά
δεδομένα) σε δεδομένα θορύβου, τα όποια θα
“ταξιδέψουν” μέσα από την τηλεφωνική γραμμή για να φτάσουν μέχρι τον υπολογιστή (οπουδήποτε στον κόσμο) όπου βρίσκονται
οι πληροφορίες και όπου οι εντολές θα μεταφραστούν πάλι σε ψηφιακά σήματα.
Η πρόσβαση στο Διαδίκτυο γίνετε μέσο ειδικών εταιριών παροχής υπηρεσιών Δικτύου
έναντι κάποιου χρηματικού αντιτίμου. Η παροχή δωρεάν προσβάσεων τελικά δεν έχει
προχωρήσει και φαίνεται πως στο μέλλον
πολλές από τις υπηρεσίες και τα ηλεκτρονικά περιεχόμενα ιστοσελίδων θα είναι
επί πληρωμή. Όλα εξαρτώνται από την αποδοχή και τη διάδοση του Διαδικτύου στο
μέλλον. Αξίζει να αναφερθεί πως από τον συνολικό πληθυσμό της Γης αυτή τη
στιγμή έχει πρόσβαση περίπου 10% μόνο, ενώ το ηλεκτρονικό εμπόριο μέσω
Διαδικτύου αφορά το 3% περίπου της παγκόσμιας οικονομίας. Το Διαδίκτυο είναι,
προς το παρόν, μια πολυτέλεια για τους φτωχούς ανθρώπους και τα κράτη που βρίσκονται
υπό ανάπτυξη.
ΠΗΓΗ:
ΜΗΚΡΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΟΥ
INTERNET
